Veduta is zin voor detail en verder durven kijken.

De meeste mensen kennen Antwerpen van de Onze-Lieve-Vrouwekathedraal, Brabo, de Groenplaats, de Meir en ga zo maar door. Maar deze stad laat zich niet vangen in enkele iconische beelden die goed pakken op foto.

 

Antwerpen is meer. Véél meer. Telkens anders, steeds mooier en nooit teleurstellend. Een stad die ademt en waarin het de mensen zijn die de stad doen eroderen. Ze banen zich een weg door het wonderschone stadsgezicht en laten hun sporen letterlijk na. Oude en nieuwe verhalen plaveien de straten terwijl honderden jaren geschiedenis de picturale gebouwen stutten.  

​

Veduta is zin voor detail en verder durven kijken. Niet om gezien te worden, maar wel om te zien wat Antwerpen écht is. Ik registreer de stad in woorden met mijn blik. Ik blaas het stof uit alle verborgen hoekjes en loop flanerend de kantjes van 't stad er vanaf. De stad was nog nooit zo schoon.

 

En zo gaat Veduta vooral over achter muren loeren, naar boven kijken en een diepgewortelde liefde voor Antwerpen. ‘t Stad is mijn Parijs, mijn paradijs. Het gaat om de kunst van het dwalen en je laten meevoeren door iets wat er daarvoor (schijnbaar) niet was. De idee van de flaneur zoals uitgewerkt door Charles Baudelaire en Walter Benjamin spookt op de achtergrond, maar is slechts een opstapje. Ik houd mij ver van een gelijkschakeling, want Veduta is in de eerste plaats mijn werk, mijn stadsbeleving.

​

Ik geef verwondering, nieuwsgierigheid en traagheid opnieuw betekenis in een tijd waarin onze blik alle kanten opschiet en soms - helaas - kant noch wal raakt. Kijk je ogen uit en zie samen met mij ’t stad écht.